هاب

هاب ها چندین دستگاه شبکه کامپیوتری را به هم متصل می کنند. هاب همچنین به عنوان یک تکرار کننده عمل می کند. زیرا سیگنال هایی را که پس از طی مسافت های طولانی از طریق کابل های اتصال بدتر می شوند، تقویت می کند. هاب ساده ترین در خانواده دستگاه های اتصال شبکه است.

یک هاب را می توان با داده های دیجیتال و آنالوگ استفاده کرد. مشروط بر اینکه تنظیمات آن برای آماده سازی قالب بندی داده های دریافتی پیکربندی شده باشد. به عنوان مثال، اگر داده های دریافتی در قالب دیجیتال باشد، هاب باید آن را به عنوان بسته ارسال کند. با این حال، اگر داده های ورودی آنالوگ باشد، هاب آن را به شکل سیگنال ارسال می کند.

هاب ها فیلتر کردن بسته یا توابع آدرس دهی را انجام نمی دهند. آنها فقط بسته های داده را به همه دستگاه های متصل ارسال می کنند.

سوئیچ

سوئیچ ها عموما نقش هوشمندتری نسبت به هاب دارند. سوئیچ یک دستگاه چند پورت است که کارایی شبکه را بهبود می بخشد. سوئیچ اطلاعات مسیریابی محدودی را در مورد گره ها در شبکه داخلی حفظ می کند و امکان اتصال به سیستم هایی مانند هاب ها یا روترها را فراهم می کند. رشته های شبکه های محلی معمولاً با استفاده از سوئیچ ها به هم متصل می شوند. به طور کلی، سوئیچ ها می توانند آدرس های سخت افزاری بسته های دریافتی را بخوانند تا آنها را به مقصد مناسب منتقل کنند.

استفاده از سوئیچ ها به دلیل قابلیت مدار مجازی، کارایی شبکه را روی هاب ها یا روترها بهبود می بخشد. سوئیچ ها همچنین امنیت شبکه را بهبود می بخشند زیرا بررسی مدارهای مجازی با مانیتورهای شبکه دشوارتر است. شما می توانید سوئیچ را دستگاهی در نظر بگیرید که برخی از بهترین قابلیت های روتر و هاب را در کنار هم دارد.  سوئیچ چند لایه ای است که می تواند در هر دو لایه کار کند، به این معنی که می تواند هم به عنوان سوئیچ و هم به عنوان روتر عمل کند. سوئیچ چند لایه دستگاهی با کارایی بالا است که از پروتکل های مسیریابی مشابه روترها پشتیبانی می کند.

روتر

روترها با ترسیم مسیری از میان دریای دستگاه های شبکه متصل به هم با استفاده از توپولوژی های مختلف شبکه، به انتقال بسته ها به مقصدشان کمک می کنند. روترها دستگاه های هوشمندی هستند و اطلاعات مربوط به شبکه هایی را که به آن متصل هستند ذخیره می کنند. اکثر روترها را می توان به گونه ای پیکربندی کرد که به عنوان فایروال های فیلتر کننده بسته کار کنند و از لیست های کنترل دسترسی استفاده کنند.

روتر همچنین برای تقسیم شبکه های داخلی به دو یا چند زیرشبکه استفاده می شود. روترها همچنین می توانند به صورت داخلی به روترهای دیگر متصل شوند و مناطقی ایجاد کنند که به طور مستقل عمل می کنند. روترها با حفظ جداول در مورد مقصد و اتصالات محلی ارتباط برقرار می کنند. روتر حاوی اطلاعاتی در مورد سیستم های متصل به آن و محل ارسال درخواست ها در صورت ناشناخته بودن مقصد است.

پل

پل ها برای اتصال دو یا چند هاست یا بخش شبکه به یکدیگر استفاده می شوند. نقش اساسی پل ها در معماری شبکه، ذخیره و ارسال فریم ها بین بخش های مختلفی است که پل به هم متصل می کند. پل ها برای تقسیم شبکه های بزرگتر به بخش های کوچکتر با قرار گرفتن بین دو بخش فیزیکی شبکه و مدیریت جریان داده بین این دو استفاده می شوند.

پل ها در سال های اخیر بیشتر مورد توجه قرار نگرفته اند و با سوئیچ ها جایگزین شده اند که عملکرد بیشتری را ارائه می دهند. در واقع، سوئیچ ها به دلیل نحوه عملکردشان گاهی اوقات به عنوان پل های چند پورت نیز شناخته می شوند.

دروازه و یا درگاه

دروازه ها تمام عملکردهای روترها و موارد دیگر را انجام می دهند. در واقع روتر با قابلیت ترجمه اضافه شده یک دروازه است. تابعی که ترجمه بین فناوری های مختلف شبکه را انجام می دهد مبدل پروتکل نامیده می شود. دروازه‌ها ترجمه بین فناوری‌های شبکه مانند اتصال سیستم باز و پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت را فراهم می‌کنند. به همین دلیل، دروازه‌ها دو یا چند شبکه مستقل را به هم متصل می‌کنند که هر کدام الگوریتم‌های مسیریابی، پروتکل‌ها، توپولوژی، سرویس نام دامنه و رویه‌ها و سیاست‌های مدیریت شبکه خود را دارند.

مودم

مودم ها (مدولاتور-دمدولاتور) برای انتقال سیگنال های دیجیتال از طریق خطوط تلفن آنالوگ استفاده می شوند. بنابراین، سیگنال های دیجیتال توسط مودم به سیگنال های آنالوگ با فرکانس های مختلف تبدیل می شوند و به یک مودم در محل دریافت کننده ارسال می شوند. مودم گیرنده تبدیل معکوس را انجام می دهد و یک خروجی دیجیتال را به دستگاه متصل به مودم، معمولاً یک کامپیوتر، ارائه می دهد.

تکرار کننده

تکرار کننده یک دستگاه الکترونیکی است که سیگنال دریافتی خود را تقویت می کند. شما می توانید تکرار کننده را دستگاهی در نظر بگیرید که سیگنال را دریافت می کند و آن را در سطح بالاتر یا قدرت بالاتر ارسال می کند تا سیگنال بتواند مسافت های طولانی تری را پوشش دهد. تکرار کننده ها روی لایه فیزیکی کار می کنند.

تجهیزات شبکه چگونه کار می کند

تجهیزات شبکه، دستگاه ها را به هم متصل می کند تا داده ها بین آنها به اشتراک گذاشته شود. طرح یا توپولوژی این دستگاه های متصل، طراحی یا ساختار شبکه را توصیف می کند. توپولوژی های رایج برای شبکه های کامپیوتری شامل اتوبوس، حلقه، ستاره، درخت و مش است. از توپولوژی های ترکیبی نیز استفاده می شود.

در شبکه های بی سیم، دستگاه ها از طریق امواج رادیویی ارتباط برقرار می کنند و نیازی به اتصال فیزیکی ندارند. در شبکه های سیمی از کابل ها استفاده می شود. این کابل ها به کانکتورهایی برای یک پورت یا نوع رابط خاص مجهز هستند.

شبکه های کامپیوتری داده ها را بر اساس پروتکل هایی مدیریت می کنند که مکانیسم های اساسی برای ارتباطات شبکه هستند. پروتکل های شبکه ویژگی های نرم افزاری ارتباطات داده، از جمله ساختار بسته ها و اطلاعات موجود در آن را مشخص می کنند. بسته به نوع شبکه، بسته ها ممکن است بلوک، سلول، فریم یا بخش نامیده شوند. پروتکل‌های شبکه همچنین ممکن است برخی یا همه ویژگی‌های عملیاتی سخت‌افزار شبکه‌ای که روی آن اجرا می‌شوند را تجویز کنند.

شبکه چیست

یک شبکه از دو یا چند کامپیوتر تشکیل شده است که به منظور اشتراک گذاری منابع (مانند چاپگرها و سی دی ها)، تبادل فایل ها یا اجازه ارتباطات الکترونیکی به یکدیگر متصل شده اند. رایانه های موجود در یک شبکه ممکن است از طریق کابل، خطوط تلفن، امواج رادیویی، ماهواره ها یا پرتوهای نور مادون قرمز به هم متصل شوند.

دو نوع بسیار رایج شبکه عبارتند از:

شبکه محلی

شبکه گسترده

شبکه محلی

شبکه محلی شبکه ای است که به یک منطقه نسبتاً کوچک محدود می شود. به طور کلی به یک منطقه جغرافیایی مانند: مدرسه یا ساختمان محدود می شود. کامپیوترهای متصل به شبکه به طور کلی به عنوان سرورها یا ایستگاه های کاری طبقه بندی می شوند. سرورها معمولاً مستقیماً توسط انسان ها استفاده نمی شوند، بلکه به طور مداوم برای ارائه “خدمات” به سایر رایانه ها  در شبکه اجرا می شوند. خدمات ارائه شده می تواند شامل چاپ و فکس، میزبانی نرم افزار، ذخیره و به اشتراک گذاری فایل، پیام رسانی، ذخیره و بازیابی اطلاعات، کنترل دسترسی کامل (امنیت) برای منابع شبکه و بسیاری موارد دیگر باشد.

ایستگاه های کاری به این دلیل نامیده می شوند که معمولاً یک کاربر انسانی دارند که از طریق آنها با شبکه تعامل دارد. ایستگاه های کاری به طور سنتی یک دسکتاپ در نظر گرفته می شدند که شامل یک کامپیوتر، صفحه کلید، نمایشگر و ماوس یا یک لپ تاپ با صفحه کلید، صفحه نمایش و صفحه لمسی یکپارچه می شد.

تقریباً همیشه سرورها با کابل به شبکه متصل می شوند، زیرا اتصالات کابلی سریعترین هستند. ایستگاه های کاری ثابت (رومیزی) نیز معمولاً توسط یک کابل به شبکه متصل می شوند، اگرچه هزینه آداپتورهای بی سیم به حدی کاهش یافته است که هنگام نصب ایستگاه های کاری در یک تأسیسات موجود با سیم کشی ناکافی، می تواند آسان تر و کم هزینه تر باشد.

تفاوت بین شبکه های عمومی و خصوصی چیست؟

شبکه‌های عمومی که اغلب توسط کسب‌وکارهای مجاور و سایر مناطق در دسترس عموم ارائه می‌شوند.، راه مناسبی برای اتصال به اینترنت هستند. برخی از شبکه‌های وای فای عمومی قبل از برقراری اتصال به رمز عبور نیاز دارند. اگر شبکه یک نماد قفل را در لیست شبکه‌های وای فای موجود شما نمایش می‌دهد، به رمز عبور نیاز دارد.

برخی از شبکه ها برای اتصال نیازی به رمز عبور ندارند، اما باید قبل از دسترسی به اینترنت با استفاده از مرورگر وب خود وارد سیستم شوید.

سایر شبکه های عمومی به هیچ وجه به رمز عبور نیاز ندارند. هر دستگاه سازگار ممکن است بدون احراز هویت به این شبکه های وای فای متصل شود.

شبکه های خصوصی تدابیر امنیتی برای جلوگیری از اتصالات ناخواسته یا غیرمجاز دارند. شبکه‌های خصوصی اغلب برای شبکه‌های وای‌فای خانگی، تجاری، مدارس یا نقاط اتصال تلفن همراه برای امنیت و حفظ پهنای باند استفاده می‌شوند.

مزایای یک شبکه

استفاده مشترک از داده ها

استفاده مشترک از منابع

کنترل مرکزی برنامه ها و داده ها

ذخیره سازی مرکزی و پشتیبان گیری از داده ها

قدرت پردازش و ظرفیت ذخیره سازی مشترک

مدیریت آسان مجوزها و مسئولیت ها

به اشتراک گذاری داده ها و اطلاعات

یکی از بزرگترین مزیت های یک شبکه اشتراک گذاری داده ها و اطلاعات بین هر یک از دستگاه های موجود در آن است. علاوه بر این، شبکه ها امکان دسترسی به پایگاه های داده و کمک به همکاری در کارهای پیچیده تر را فراهم می کنند.

ارتباطات

یک شبکه به همه کاربران این امکان را می دهد که با استفاده از چت، پیام های فوری، ایمیل و ویدئو کنفرانس به سرعت با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

اشتراک گذاری سخت افزار

دستگاه های سخت افزاری متصل به شبکه را می توان با همه کاربران به اشتراک گذاشت. در زیر چند نمونه از سخت افزار شبکه قابل اشتراک گذاری آورده شده است.

انتقال پول

اتصال به یک شبکه امن به شخص یا کسب و کار اجازه می دهد تا به صورت دیجیتالی پول را بین بانک ها و کاربران انتقال دهد.

معایب شبکه

اگرچه یک شبکه مزایای زیادی دارد، اما معایبی نیز دارد. در زیر معایب یک شبکه آورده شده است.

ویروس و بدافزار

شبکه ها به اشتراک گذاری اطلاعات بین کاربران شبکه را آسان می کنند. متأسفانه، این بدان معناست که ویروس‌ها و بدافزارها زمان انتشار آسان‌تری بین رایانه‌های موجود در شبکه دارند.

آسیب پذیری ها

نگامی که یک شبکه ایجاد می شود. روش های جدیدی را برای دسترسی از راه دور به رایانه ها معرفی می کند. به خصوص اگر آنها به اینترنت متصل باشند. با این روش‌های جدید بالقوه دسترسی به رایانه، می‌تواند آسیب‌پذیری‌های جدیدی را به رایانه‌ها، کاربران و داده‌های موجود در شبکه معرفی کند.

پیچیدگی

شبکه ها پیچیده هستند و راه اندازی و مدیریت یک شبکه برای یک کسب و کار یا شرکت به فردی با تجربه یا گواهینامه زیاد نیاز دارد.

وظایف یک شبکه چیست؟

وظیفه اصلی یک شبکه این است که به شرکت کنندگان یک پلت فرم واحد برای تبادل داده ها و به اشتراک گذاری منابع ارائه دهد. این وظیفه آنقدر مهم است که بسیاری از جنبه های زندگی روزمره و دنیای مدرن بدون شبکه غیرقابل تصور است. در یک شبکه خانگی معمولی، روتر نقش سرور را بر عهده می گیرد. به اینترنت متصل است و منبع “اینترنت” را برای سایر دستگاه ها (کامپیوتر، تلفن های هوشمند و غیره) فراهم می کند. در یک شبکه مشتری-سرور معمولی یک گره مرکزی به نام سرور وجود دارد. سرور به دستگاه های دیگری متصل است که به آنها کلاینت می گویند.

معماری سرویس گیرنده-سرور

در شبکه های بزرگتر، مانند شبکه های شرکتی، سرور معمولا یک کامپیوتر مرکزی است. این رایانه منحصراً برای اجرای نرم‌افزارها و سرویس‌های سرور خاص استفاده می‌شود. سرور باید به طور مداوم کار کند، در حالی که سایر رایانه ها (کلاینت ها) را می توان خاموش کرد.

سرور و کلاینت در این شبکه مبتنی بر سرور به صورت زیر با هم ارتباط برقرار می کنند: کلاینت ابتدا درخواستی را به سرور ارسال می کند. سرور درخواست را ارزیابی می کند و سپس پاسخ را ارسال می کند. در این مدل کلاینت همیشه به سرور متصل می شود.

پروتکل های شبکه

پروتکل های شبکه ارتباط صاف بین اجزای مختلف یک شبکه را تضمین می کنند. آنها تبادل داده ها را کنترل می کنند و تعیین می کنند که چگونه ارتباطات برقرار و خاتمه یابد و همچنین کدام داده ها منتقل می شوند. معمولا چندین پروتکل شبکه وجود دارد که هر کدام یک زیرکار خاص را انجام می دهند و به صورت سلسله مراتبی در لایه ها سازماندهی می شوند.

آدرس های شبکه

آدرس های شبکه لازم است اطمینان حاصل شود که فرستنده و گیرنده می توانند به درستی شناسایی شوند. برای این منظور از آدرس های شبکه استفاده می شود. در شبکه های کامپیوتری، هر کامپیوتر معمولا یک آدرس ای پی مشابه یک شماره تلفن دارد که به طور منحصر به فرد کامپیوتر را شناسایی می کند. این آدرس ای پی داخلی فقط برای ارتباط بین شرکت کنندگان در شبکه محلی استفاده می شود. برای ارتباط در اینترنت، از آدرس های ای پی خارجی استفاده می شود که به طور خودکار توسط ارائه دهنده اینترنت اختصاص داده می شود.

چه نوع شبکه هایی وجود دارد؟

شبکه‌ها معمولاً بر اساس نوع و محدوده انتقال به انواع شبکه‌های مختلف تقسیم می‌شوند. یعنی بسته به نحوه یا فاصله انتقال داده‌ها.

شبکه شخصی

یک شبکه شخصی برای اتصال دستگاه ها در یک برد کوتاه تقریباً 10 متری استفاده می شود.

شبکه محلی

شبکه های محلی از گسترده ترین شبکه ها هستند و در خانوارها یا شرکت های کوچک و متوسط مورد استفاده قرار می گیرند.

شبکه متروپولیتن

این نوع شبکه ها شهرها یا مناطق تک جغرافیایی را پوشش می دهند.

شبکه گسترده

شبکه پهن باند یا شبکه سلولی سراسری در ایالات متحده نمونه ای از شبکه گسترده است.

شبکه جهانی

شناخته شده ترین نمونه شبکه جهانی اینترنت است.

تفاوت تجهیزات فیبر نوری و کابل مسی در شبکه

زیرساخت کابل‌کشی که از دستگاه‌های وابسته به شبکه شما مانند دوربین‌های مداربسته، ایستگاه‌های کاری، اداری و تجهیزات تأسیسات پشتیبانی می‌کند. تأثیر مستقیمی بر کارآمدی عملکرد شما دارد که پیامدهای خاص خود را دارد.

دو دسته کلی از کابل ها وجود دارد که می توانید برای زیرساخت شبکه خود استفاده کنید: مس و فیبر نوری. در حالی که آنها عملکردهای مشابهی را انجام می دهند، این کار را به روش های بسیار متفاوتی انجام می دهند. هر دو مزایا و معایب خاص خود را ارائه می دهند که کمترین آنها هزینه است.

فیبر نوری در مقابل انتقال مس را می توان به عنوان سرعت فوتون ها در برابر سرعت الکترون ها مشاهده کرد. فوتون ها با سرعت نور حرکت می کنند، در حالی که الکترون های استفاده شده در مس کمتر از یک درصد سرعت نور حرکت می کنند. اگرچه کابل های فیبر نوری به سرعت نور نمی رسند، اما تنها حدود 31 درصد کندتر هستند. بنابراین می توانید ببینید که تفاوت سرعت ذاتی زیادی بین فیبر و مس وجود دارد. علاوه بر این، فیبر محدودیت فاصله 100 متری را که در مس جفت تابیده بدون محافظ بدون تقویت کننده وجود دارد، ندارد. بنابراین، فاصله می تواند از 550 متر برای 10 گیگابیت بر ثانیه چند حالته و تا 40 کیلومتر برای کابل تک حالته متغیر باشد.

اگرچه مس برای سیگنال صوتی کاملاً کافی است، اما پهنای باند بسیار محدودی دارد. در حالی که فیبر عملکرد استانداردی را تا 10 گیگابیت بر ثانیه و بالاتر ارائه می دهد.

از آنجایی که فیبر نوری الکتریسیته را منتقل نمی‌کند. سیگنال‌ها را ساطع نمی‌کند و نمی‌توان به آن ضربه زد. مس از الکتریسیته استفاده می‌کند و مستعد ضربه زدن است که می‌تواند باعث از کار افتادن کل سیستم شود. یک فیبر نوری شکسته یا آسیب دیده را می توان با استفاده از تعدادی تکنیک نظارت از جمله نظارت بر انتقال قدرت واقعی یا انتقال سیگنال آزمایشی به سرعت تشخیص داد. از سوی دیگر، کابل مسی حامل جریان می‌تواند به طور کامل قطع شود یا در صورت آسیب دیدن، قدیمی بودن یا فرسودگی بدون چنین تکنیک‌های نظارتی کارآمدی، باعث آتش‌سوزی شود.

ظهور کابل نوری با هزینه های روزافزون، افزایش پهنای باند، سرعت بسیار بالا و فاصله انتقال زیاد، قابلیت اطمینان عالی و امنیت کامل، جایگزین مس در هر جنبه ای از انتقال و دریافت شبکه شده است. کابل فیبر نوری به یکی از محبوب ترین رسانه ها برای نصب و ارتقاء کابل کشی نوآورانه تبدیل شده است.

با کاهش مداوم هزینه و بهبودهای ذاتی که ظاهراً روزانه در اتصال فیبر نوری انجام می شود، ساخت فیبر راحت تر و مقرون به صرفه تر خواهد شد. فقط زمان زیادی است که فیبر نوری به طور کامل جایگزین کابل مسی در شبکه های طولانی و کوتاه شود.

دلایلی که متخصصان فناوری اطلاعات کابل های فیبر نوری را انتخاب می کنند

انتقال فیبر نوری سریعتر است

روش استاندارد برای اندازه گیری نرخ انتقال داده از طریق پهنای باند است. این روزها بر حسب گیگابیت داده در ثانیه یا حتی ترابیت در ثانیه اندازه گیری می شود.

انتقال فیبر نوری می تواند مسافت های بیشتری را پوشش دهد

سیگنال‌های مبتنی بر مس و فیبر هر دو از تضعیف یا ضعیف شدن سیگنال شکل موج در طول مسافت رنج می‌برند. با این حال، کابل های فیبر نوری می توانند داده ها را در فواصل بسیار طولانی تر انتقال دهند. در واقع، تفاوت ها بسیار زیاد است.

کابل های فیبر نوری در برابر تداخل الکترومغناطیسی غیر قابل نفوذ هستند

سیگنال های الکتریکی در یک اتصال شبکه مسی به دلیل ماهیت خود باعث ایجاد میدان تداخل در اطراف کابل ها می شود. هنگامی که چندین کابل در نزدیکی یکدیگر قرار دارند. این تداخل می تواند به کابل های مجاور نفوذ کند و پیام رسانی مورد نظر را مختل کند. این به عنوان تداخل نامیده می شود و می تواند باعث ارسال مجدد گران قیمت پیام شود یا حتی خطرات امنیتی ایجاد کند.

صرفه جویی در فضا و بهبود مدیریت کابل

رشته های فیبر نوری بسیار باریک هستند. در واقع، آنها در میکرون یا میلیونیم متر اندازه گیری می شوند. رایج ترین رشته فیبر نوری به قطر موی انسان است. با این حال همانطور که دیدیم، آنها می توانند مقادیر باورنکردنی داده را با سرعت بسیار بالاتر و در فواصل بسیار طولانی تر از همتای مسی کمتر باریک خود انتقال دهند. کابل های فیبر نوری به روکش محافظی نیاز دارند که عرض آنها را تا حداقل دو میلی متر چاق می کند.

کنترپوینت کابل مسی

کابل های فیبر یک راه حل گرانتر از مس است، بنابراین باید در مکان های مناسب استفاده شود. اغلب هنگام اتصال تجهیزات، بین ساختمان ها و بین طبقات یک ساختمان، بهترین گزینه است.

هزینه کمتر مس باعث می شود که برای برنامه های کاربردی کوچکتر مانند دسکتاپ و لوازم خانگی مناسب تر باشد. شبکه های کوچکتر، کمدهای سیم کشی و ترافیک با اولویت کمتر همگی کاربردهای مس خوبی را ایجاد می کنند. همچنین در نظر بگیرید که ممکن است مس قابل توجهی در حال حاضر برای برخی از این نمونه ها وجود داشته باشد که هزینه کلی را بیشتر کاهش می دهد.

کابل‌های فیبر نوری از طریق سرعت‌های سریع‌تر، دوام بیشتر، سیگنال‌دهی تمیزتر و ردپای فیزیکی کوچک‌تر، امکان بازگشت سرمایه بیشتر را فراهم می‌کنند. کابل های مسی کاربردهای خود را دارند و به کاهش هزینه های اولیه کمک می کنند.

رک شبکه چیست؟

استفاده اصلی از رک های سرور، قرار دادن تجهیزات مربوط به سرور است. به بیان ساده، یک رک سرور برای قرار دادن یک کامپیوتر سرور استفاده می‌شود که ممکن است. شامل تجهیزاتی مانند: مانیتور، درایوهای ذخیره‌سازی رسانه، مادربرد حافظه و غیره باشد. رایج ترین رک های سرور با عمق 36 اینچ و ارتفاع 24 اینچ عرضه می شوند. جدای از آن، این رک‌های سرور در انواع، شکل‌ها و اندازه‌های مختلف وجود دارند.

اگرچه رک سرور و رک شبکه تقریباً یکسان به نظر می رسند، تفاوت های زیادی در آنجا وجود دارد. اول از همه، همانطور که از نام آن پیداست، رک شبکه برای قرار دادن تجهیزات مرتبط با شبکه مانند روترها، کابل های شبکه، سوئیچ ها، پچ پنل ها و سایر لوازم جانبی استفاده می شود. از نظر ارتفاع، رک سرور می تواند شبیه رک شبکه باشد. اما، از نظر عمق، تفاوت هایی وجود دارد. بنابراین، رک سرور باید عمق بیشتری نسبت به رک شبکه داشته باشد. بنابراین، یک رک سرور کمی فضای بیشتری نسبت به یک رک شبکه اشغال می کند.

قفسه های سرور تقریباً همیشه دارای درها و پانل های جانبی هستند. یک کامپیوتر سرور ممکن است با کابل های زیادی همراه نباشد. بنابراین، می تواند بسیار فشرده باشد و همچنین انجام مدیریت کابل در آن دشوار است. با این حال، از آنجایی که به احتمال زیاد یک رک شبکه باید حاوی مقدار زیادی کابل باشد، ویژگی‌های زیادی برای مدیریت آسان و سریع کابل خواهد داشت. به این ترتیب، شما قادر خواهید بود تمام کابل های خود را مرتب نگه دارید.

همانطور که می دانید دستگاه های شبکه گرمای زیادی تولید نمی کنند. از طرف دیگر، یک سرور ممکن است مقدار زیادی گرما تولید کند. همیشه ایده خوبی است که گرما را تحت کنترل نگه دارید تا سرورها با ظرفیت شرط بندی خود کار کنند. در نتیجه، سیستم های تهویه مختلفی را روی یک رک سرور خواهید دید مانند درب سوراخ دار، پانل های جانبی متحرک و غیره.

اما در مورد رک های شبکه، تولید گرما زیاد نخواهد بود. این بدان معناست که این نوع قفسه ها نیازی به سیستم گردش هوا ندارند. بنابراین، متوجه خواهید شد که یک رک شبکه فشرده تر و کم عمق تر از یک رک سرور است.

کابینت شبکه چیست؟

کابینت شبکه معمولاً برای ذخیره روترها، پچ پنل ها، سوئیچ ها و انواع دیگر تجهیزات شبکه و لوازم جانبی استفاده می شود. در بیشتر موارد، کابینت شبکه کم عمق تر از کابینت رک سرور خواهد بود. این کابینت ها معمولاً کم عمق تر از کابینت های رک سرور هستند و عمق آنها اغلب کمتر از 31 اینچ است. از آنجایی که نیاز حرارتی معمولاً با تجهیزات ذخیره شده در کابینت شبکه مشکلی ندارد، به احتمال زیاد به جای درب سوراخ دار، درب ورودی شیشه ای یا پلاستیکی محکمی دارند.